TFC Banzai goes Kyushu!

Op reis met vrienden

Donderdag 16 juli

De donderdagochtend had ik nog een kanji toets. Daardoor wat minder geslapen, maar de toets ging uiteindelijk redelijk. Daarna snel mijn spullen bij elkaar gepakt en op de Shinkansen gestapt. De reis ging snel. Had leuke muziek op en op mijn universiteit nog een lekkere bentô (lunchbox) gekocht die ik bij het wachten op de trein op kon eten. Eenmaal in Hakata (Fukuoka), vond ik de jongens al vrij snel. Angel zat "op zijn troon", dus die was er nog even niet (bij hem kan dat oplopen tot 30 minuten), maar dat maakte mij ook niet uit want Angel zag ik al vaak genoeg. De anderen had ik wat langer niet meer gezien, en Tijmen had ik bijna al een jaar niet meer gezien. Hij zag er anders uit met zijn lensen en hippe kleren. Hij spotte mij ook als eerste: "Lol! Ik zie een homo!".

Het gezelschap dat vervolgens met de bus naar de haven vertrok bestond dus uit: Gieltje, de Hofnar, de Schoen, Tijmen, Angel en ikzelf. Wij stapten de boot op richting het eiland waar we de komende twee dagen zouden verblijven: Nokonoshima. Toen wij op de boot zaten beseften wij ons hoe bizar het eigenlijk was dat wij in deze samenstelling deze reis ondernamen. Een kleine 3 jaar geleden, toen wij net aan de studie begonnen, zou dat best wel ondenkbaar zijn geweest. De Schoen kende ik van iedereen al het langst, namelijk sinds de El Cid week. Samen Banzai opgezet enzo, en vond het leuk dat hij uiteindelijk toch besloot om naar Nagasaki te gaan. De Hofnar leerde ik kort op het Tanuki introkamp kennen, maar eigenlijk pas echt nadat ie fanatiek met Banzai mee kwam doen. Ik weet nog dat ik hem in het begin vaak vroeg zijn emoties wat meer te tonen, nou dat is gelukt! Die gast is helemaal opengebloeid in Japan, maar eigenlijk ook al daarvoor toen ie in Leiden op kamers kwam. Angel kende ik ook al kort van kamp, maar pas echt leren kennen toen hij bij Banzai kwam. Bleek al snel erg betrouwbaar en een goede gozer. Bovendien is mijn nummer 1 gamemaatje, zelfs hier in Kyoto! Gieltje kende ik omdat hij aanvankelijk in dezelfde trein vanuit Utrecht zat, en ik had hem ook al kort in de El Cid week gesproken omdat we beiden Dex kenden. In mijn eerste bestuursjaar echt veel met hem gehangen, en veel met hem gelachen. Tijmen kan je gewoon niet missen. In tegenstelling tot veel anderen vond ik hem aanvankelijk eigenlijk gewoon alleen erg grappig. En toen ik hem wat beter leerde kennen bleek het ook nog eens een goede gozer waar je gewoon goede gesprekken mee kunt voeren, al dramt hij soms een beetje door.

Goed, uiteindelijk ben ik dus op verschillende manieren met deze mensen bevriend geraakt, en daar stonden we dan op de boot te genieten van het mooie uitzicht en elkaars gezelschap. Het avontuur kon beginnen.



Na een kwartiertje arriveerden we op het eiland, waar we op werden gehaald door een geweldige gast, die de "busputter" genoemd werd. Ze sprak heel grappig Japans (lokaal dialect?), en bracht ons naar het kamp wat onze verblijfplaats werd.




Het was best mooi daaro. Palmbomen, mooi strandje, en er was verder helemaal niemand! Een paar mensen misschien. De bar van het kamp was wel open, waar we na het inchecken en alles curry en udon hebben gegeten. Het was inmiddels al donker aan het worden.



Die avond hebben we volgens mij niet zo veel bijzonders gedaan. We zijn lekker daar gebleven en hebben aan het strand wat gezeten en wat bier gedronken. Het was ook wel tijd om flink wat bij te kletsen met ze! Na een tijdje gingen de anderen zwemmen, wat ik en volgens mij Angel en Tijmen niet zo'n goed idee vonden. Ik krijg het altijd snel koud en bovendien was ik bang voor haaien. Uiteindelijk hebben we het toch maar gedaan, en de temperatuur viel erg mee. We zwommen naar de "Jump Maru", een soort minispeeltuintje een eindje verder in het water. De Schoen verloor onderweg een biertje. Uiteindelijk zijn we maar gaan slapen.

Vrijdag 17 juli

Het slapen was niet supercomfortabel, en toen de zon 's ochtends in ons gezicht scheen was dat ook niet even prettig. Maar goed, we waren wel op een fatsoenlijk tijdstip wakker en konden even goed om ons heen gaan kijken hoe de plek er nu echt uitzag.








Toen Gieltje en Tijmen terug naar de haven moesten om te pinnen, besloten wij om het eiland een beetje te voet te verkennen. Het was een ruige wandeltocht, waar we na een veelbelovend begin maar steeds geen mooie uitzichten kregen, deels omdat we dan een park in zouden moeten waar je dan weer voor moest betalen enzo. We wilden al een tijdje terug, maar besloten steeds toch maar één hoekje verder te lopen. Uiteindelijk zijn we bij het hoogste punt van het eiland gekomen, en dat was de moeite waard! En ik heb echt geprobeerd er ook gay op te staan, maar uiteindelijk wint de Hofnar zoals altijd.













Die avond hebben we gebarbecued. We hoefden dit alleen maar bij de receptie aan te geven, en de rest werd voor ons geregeld. De locatie was ook recht onder ons huisje. We zaten daar dus echt tien meter vandaan toen alles achter ons werd klaargezet. Ideaal, en lekker lui! Er was inmiddels ook een gezellige groep geestelijk gehandicapte Japanners op het eiland gearriveerd. Toen een gast tijdens het barbecuen langsrende met gekke gebaren en geluiden, terwijl ik even weg was, dacht Angel dat ik het was. De tweede avond hadden we het iets minder laat gemaakt dan de dag ervoor, maar natuurlijk wel lekker gezwommen en aan het strand gezeten.




Zaterdag 18 juli

De laatste dag op het eiland. We werden wakker gemaakt omdat het al bijna 11 uur was, en we moesten nog onze spullen bij elkaar pakken. Nadat we uit ons huisje waren hebben we nog wel even rustig aangedaan, wat foto's gemaakt, en uiteindelijk de bus teruggenomen naar de haven. Toen we op de bus aan het wachten waren, konden we zien dat het hele kamp inmiddels vol zat met gasten.





Met de boot en bus keerden we terug op Hakata, waar we afscheid moesten nemen van de Schoen. Hij had binnenkort een tentamen en kon dus niet mee naar onze tweede reisbestemming: Beppu. We zaten in een relaxte trein, waar Tijmen nog even een wiskundelesje volgde via zijn laptop. Toen we op Beppu aankwamen moesten we nog eventjes op Sjors wachten. Toen hij aan kwam lopen hield ik het niet meer van het lachen. Waarom? Tja, daar moet je Sjors voor kennen denk ik. Wat een heerlijk misselijk ventje is het toch. En hij loopt grappig.


Na kort ons hostel te hebben bezocht gingen we een specialiteit van Beppu bezoeken: een "onsen" (natuurlijk heetwater bron). Na een paar keer weggestuurd te zijn vonden we er eindelijk eentje waar we wel in konden. Na al die dagen op het eiland zonder echt goede douche enzo was het wel even heerlijk ontspannen hoor. Ik voelde me erna flink "toasty". We hebben daarna bij de Gast (gasuto) gegeten, waar ook Myung en wat APU vrienden van Sjors bij aanwezig waren. Daarna zijn we nog naar een izakaya gegaan (eet & dranktent). Heerlijk geslapen in eindelijk een fatsoenlijk bed, en voor het slapen gaan ook nog even in het badhuis van het hostel gegaan.




Zondag 19 juli

De volgende dag ontbeten/gelunched bij de Royal Host. Daarna opnieuw een onsen opgezocht. Deze was iets verder weg en we kwamen er met de bus. Het was mooi om te zien hoe Sjors helemaal los ging omdat de prijs wat hoger lag dan de vorige keer. In deze onsen heeft de Hofnar het ook gewaagd om foto's te maken, wat eigenlijk niet mag. Het uitzicht was ook wel erg mooi!





Na dit tweede onsen-avontuur hebben we met Haruna afgesproken bij een warenhuis. Daar hebben we Italiaans gegeten. Het was leuk om Haruna weer te zien. Ik weet nog goed dat ik samen met Malle en Natasja toen afscheid van haar had genomen, nog geen jaar terug. Het gaat erg goed met haar en ze ziet er goed uit! Met haar hebben we karaoke gedaan bij Dai-chan (!), en achteraf hebben we ook nog lekkere tonkotsu raamen gegeten (maar niet zo lekker als in Nara!).




Haruna moest de laatste trein pakken, en wij gingen weer terug naar het hostel. Daar hebben we Bruno gezien. Nog even langs de Gast gegaan om wat te drinken en te eten. Even het bad van het hostel in, en daarna zijn we gaan slapen. Alhoewel, na een flinke worstelpartij welteverstaan, waar gelukkig geen beelden van zijn!





Maandag 20 juli

De laatste dag zat erop, en de volgende ochtend was het feest voorbij. Alhoewel, voorbij, de terugreis bleek ook episch. We hadden een zogeheten "Seishun 18 kippu", waarmee je een dag lang onbeperkt de stoptrein mag gebruiken. Tijmen, Angel en ik begonnen rond de middag aan dit avontuur, en we zouden kijken hoever we konden komen. We belandden ook nog even op een klein station op het platteland. Daar waren ze beduidend minder aan buitenlanders gewend, want we werden echt flink aangestaard en aangesproken. Uiteindelijk moesten we wegens hevige regenval ook nog een tijdje stilstaan, waardoor we Okayama niet meer zouden halen. In een extra trein, geregeld omdat we zo lang stil stonden, nog even gepraat met een officier uit de marine. Uiteindelijk was de trein echt helemaal leeg, op één man na. Deze man werd al snel "de laatste compagnon" genoemd, en we waren verdrietig dat zelfs deze man na een kwartier de trein verliet. De reis was episch omdat we lang niet wisten waar we zouden stranden. We waren al blij zat als we ergens genoeg lichtjes, of meer dan drie mensen op een station zagen. Uiteindelijk strandden we op "Fukuyama", een plaats met een mooie kerk en een mooi kasteel. Er was alleen weinig open 's nachts. Na eenbeetje ronddwalen hebben we karaoke gedaan met
een paar willekeurige Japanners.






Dinsdag 21 juli

's Ochtends hebben we toen weer de eerste trein gepakt, en rond de middag kwamen we in Kyoto aan. Tijmen besloot ineens door naar Tokyo te gaan, dus na nog wat te hebben gegeten op Kyoto zeiden we elkaar gedag.

Het was een mooie reis! Toen ik de foto's van de Hofnar kreeg opgestuurd, stond er nog een mooie anekdote bij: "Ik kreeg een beetje spank toen ik tegen mijn vriendin zei: "...en hier doen we alsof we hele goede vrienden zijn." "Maar dat zijn jullie toch ook?!" antwoordde ze, en ik bedacht me dat dat ook wel zo is, lekkere dieren van me! Ik vond het in ieder geval helemaal de bom om te zuipen en zwemmen op Nokonoshima en te zingen en knuffelstoeien in Beppu."

Ik lag helemaal dubbel toen ik het las. Het kwam inderdaad weleens voor dat we een foto gingen maken, en dat ik of iemand anders dan zei: "en nu alsof we hele goede vrienden zijn!" Typisch onze humor, maar een mooie conclusie die de Hofnar eraan bindt, waar ik het eigenlijk wel mee eens ben!

---------------------------------------------

Verder nog kort wat ik vanaf eind juni, na Gieltje's bezoek, tot nu, eind juli, allemaal heb uitgevoerd:

- Het laatste weekend van juni, op zaterdag de 27e, hadden we het zogeheten "International Food Festival". Veel mensen kookten iets lekkers van hun eigen land, zelf stond ik bij de receptie. Gelukkig bracht Anri mij af en toe wat te eten en heb ik met Jisu leuke "hand en klap" spelletjes gespeeld wanneer het rustig was. Angel kwam een kwartier voor het einde ook nog aanzetten om wat te "knagen".

- Het weekend erop was erg druk. 3 juli was het laatste huisetentje van het semester, en ik moest koken! Met dank aan mijn ouders heb ik uiteindelijk een redelijke hutspot kunnen klaarmaken. Was een heel karwijtje omdat er voor een hoop mensen gekookt moest worden. Bovendien had ik zelf nog nooit stampot gemaakt. Na het etentje volgde een verkiezing voor voorzitter en vice-voorzitter van het huisbestuur voor het volgende semester. In principe was iedereen die niet het huis zou verlaten verkiesbaar. Ik had daarom nooit verwacht erg veel stemmen te krijgen. Ondanks het feit dat ik dus niet kan koken heb ik blijkbaar toch iets goed gedaan afgelopen semester, want ik kreeg een hoop stemmen. Ik werd uiteindelijk 2e en ben dus voor komend semester "vice" van dit huis. Anri, een Japans 2e jaars meisje, wordt voorzitter. Gaat waarschijnlijk erg leuk worden, want ik kon het al goed met haar vinden! Nu alleen even zorgen dat onze rollen in de praktijk omgekeerd zullen zijn ;p

- De dag erop, 4 juli, gingen Angel en ik richting Nara waar er wederom een heel programma door Hiro voor ons georganiseerd was. Het leek vrij veel op het vorige: eerst zaalvoetbal, daarna badhuis, daarna Mario raamen, en daarna gamen/drinken/logeren bij Morishita. Dolledwaze avonturen. Zo zijn Morishita en ik in onze onderbroek buitengesloten door de anderen. Nogal genant want het was alweer zo laat dat het alweer licht aan het worden was. Supertof. Angel kreeg de dag erop een vriend van middelbare op bezoek, dus we konden helaas niet langs mijn gastgezin.

- De week erop kreeg ik het vooral erg druk met de nieuwste deadline van Kenshin die eraan zat te komen, tentamens, en deadlines voor verslagen enzo. Ook heb ik Yori en Jenn weer gezien, want die waren vanaf 12 juli in Kyoto. Ondanks dat ik het zo druk had heb ik ze toch veel kunnen zien en bij kunnen praten over Leiden, Tanuki enzo. Was gezellig. Zijn onder andere met Angel erbij bij Yuki's moeder wezen eten en verder naar het beroemde Gion-festival gegaan, waar Daniel me voor had uitgenodigd. Daar onder andere bier gekregen van een echte geisha :p

- Na de Banzai reis heb ik eerst veel geslapen, en daarna snel mijn manga nog af moeten maken. Daarna heb ik rond kunnen hangen met Angel. Donderdag de 23e was Ashwin er ook bij. Was leuk om hem weer te spreken met zijn nieuwe kapsel :p Bij Yuki's moeder gegeten en daarna bij mij wezen ping pongen en gamen. Ash moest steeds lachen als hij me zag, ik was sinds NL namelijk nog niet naar de kapper geweest en volgens hem zag ik eruit als een Super Sayan. Vrijdag de 24e samen met Angel naar de kapper gegaan, gewinkeld en purikura genomen. Zaterdag 25 juli Malle en Chris weer gezien. Lekker gegeten en daarna bij mij gezeten, lekker gamen, filmpje kijken, en daarna bij de rivier gezeten. Erg gezellig!