maandag 18 januari 2010

November tot januari

Zo, een gelukkig nieuwjaar allemaal! Ik zit hier nu heerlijk een paar daagjes bij mijn gastfamilie in Nara bij te komen. Dat was ook wel weer tijd, het is alweer een poos geleden dat ik hier ben geweest. Kwam vooral doordat ik vanaf oktober gewoon weer college had, en de weekends waren vaak gevuld met huisactiviteiten. Een terugblikje van de afgelopen twee maanden, voor zover ik het nog weet!


14 november hadden we het Thanksgiving feest. Dit was eigenlijk niet echt een feest, maar meer een soort receptie waar allerlei hoge pieten van de locale overheid, mensen van het huiscommitée en andere notabelen werden uitgenodigd om ze te bedanken voor hun steun. Zo verzorgt bijvoorbeeld “The Lion’s Club” ieder semester een reisje voor ons. Vorig semester was dat lake Biwa, en begin november dus Nara. Wegens de redelijk formele toon wordt iedereen in principe verwacht in pak te komen, maar ik had al mijn formele kleren achtergelaten in Nederland! Ik had gelukkig van allerlei mensen delen kunnen lenen, waardoor ik uiteindelijk toch nog in pak kon verschijnen. Dat was maar goed ook, want ik moest één van de belangrijkste onderdelen van de avond verzorgen: een tweetalige introductie van ons huis. Dat ging uiteindelijk wel redelijk goed, en het eten was ook erg lekker. En de avond kon uiteraard niet compleet zijn zonder iets minder formeel feestje op het eind, waar ik (!) de muziek verzorgde.





Vrijdag 20 november erop begon de drukste huisactiviteit van het jaar: het jaarlijkse festival van de universiteit, waar wij als huis ook aan meededen. De komende 5 dagen zouden wij een eigen plekje hebben op het sportterrein van de Yoshida Campus, en daar zouden we eten maken en verkopen. Via een ingewikkeld systeem waar de plekken verdeeld werden, hadden we één van de beste plekjes gekregen. Ons menu bestond uit Nassi Goreng (Indonesië), Toppoki (Korea), Green Curry (Cambodja), Mulled Wine (Duitsland), Carrot Cake (Duitsland), Chocolademousse (Portugal?) en Chai (India). In principe hoefde iedereen van ons huis maar twee shifts te draaien (1 dag), maar omdat ik één van de eindverantwoordelijken was, bleek ik vrijwel constant bezig met regelen. Op sommige momenten verkochten we zo goed dat we razendsnel uitverkocht waren, dan moesten er in ons huis weer wat mensen gaan koken en er moest voor gezorgd worden dat de spullen aankwamen, nieuwe ingrediënten gekocht worden etc. Eigenlijk moest ik andere dingen doen, zoals bijbaantje, papers en tentamens leren, maar dat kwam er gewoon niet van. Ik heb mezelf hierdoor wel enkele all-nighters bezorgd... Maar het was een ontzettend toffe ervaring! De hele universiteit was omgetoverd in een soort kermis, en het was leuk om er zelf een aandeel in te hebben. Zeker wat betreft het voedsel had onze stek denk ik wel wat speciaals te bieden, vergeleken met de vele yakisoba, fried chicken en patat. Achteraf was ik ontzettend moe, maar we hadden met ons huis wel iets van 1000 euro winst gemaakt! We gaan dit gebruiken voor een leuk etentje, en met het geld dat we over hebben gaan we nog iets kopen in het huis waar iedereen iets aan heeft ofzo.




Na het November Festival moest ik als een gek aan de nieuwste Kenshin werken, want ik liep achter doordat ik op het festival vrijwel onaanhoudelijk aanwezig was, wat ik niet van plan was maar door omstandigheden soms niet anders kon. Goed, Kenshin kostte me een allnighter, en de vrijdagochtend dat ik klaar was zou ik op dezelfde ochtend een uitstapje hebben naar een basisschool in de buurt. Dit in verband met een vak dat ik volg over de sociologie van onderwijs in Japan. Ik wist dat mijn vrienden van de huisfamilie, Toshi en Yuuma (9 en 7 jaar, Keichan (6) zit nog op de kleuterschool) daar aanwezig zouden zijn, maar de klas van Toshi (groep 3-3) werd uiteindelijk gecancelled wegens zwijnengriep. Op mijn eigen verzoek kwam ik in groep 1-1, waar Yuu-chan zich bevond. Het was een hele grappige ervaring. Ik ben een aantal keer gekanchô’d, voor wie weet wat dat is. Hoogtepunt was toen gedacht werd dat ik de vader was van Yuuchan. Ik was trouwens niet de enige “observer” in de klas; 2 Japanse en 1 Chinees meisje uit mijn klas waren er ook bij. Het was er niet toegestaan foto’s te nemen helaas!


Dezelfde dag was er ook weer een Common Meal (daar zat ik echt bij als een zombie wegens vermoeidheid), en de dag erop hadden we Sportdag in het huis. Was allemaal wel weer gezellig, ik won het tafeltenniskampioenschap (maar vooral omdat Yuuki en Eiji nog sliepen, en Cedric er ook niet was). Diezelfde avond ook nog uit eten geweest, karaoke gedaan en film gekeken!!

Inmiddels was het alweer december, en vrijdag 4 december was de laatste common meal van het jaar. Er wordt me tegenwoordig trouwens vaker gevraagd om Borat na te doen, dan dat ik het uit mezelf doe. Een klasgenoot van Anri die komend jaar in Utrecht zal studeren kwam langs om met mij over Nederland te praten. Omdat ik de eerste Nederlander was die hij zou spreken moest ik doen alsof ik Borat was, en zeggen dat alle Nederlanders zo zijn (Anri wilde hem laten schrikken). Goed, dit deed ik dan wel, maar toen me na 20 minuten ineens gezegd werd dat ik wel kon stoppen vond ik het moeilijk om ineens te veranderen. Dus ben ik nog een tijdje doorgegaan. Na de maaltijd kwamen trouwens nog een aantal vrienden van vrienden, en die maakten nogal wat lawaai buiten. Dit resulteerde in een conflictje, waar ik achteraf lang nog over heb moeten napraten. Kwam niet echt goed uit want ik wilde vroeg gaan slapen wegens de belangrijke NNS test.


Die test was dus supermoeilijk, vooral door mijn slaaptekort. Het begin ging steeds wel, maar ik kon simpelweg niet lang genoeg mijn concentratie opbrengen. Ik heb de toets ook gewoon onderschat hoor, ik dacht dat ik het wel even tussen Kenshin, papers en huisactiviteiten door kon doen. Gemiste kans, want de locatie voor de toets was echt om de hoek. Er van uitgaande dat ik het net niet gehaald heb (een 7 is vereist om te slagen), moet ik de volgende keer naar Duitsland. En de stress en slapeloosheid hield maar niet op, want precies de dag hierna had ik weer twee nieuwe deadlines, waaronder een paper van rond de tien pagina’s waar ik nog aan moest beginnen. Was een drukke tijd! Hierdoor heb ik bijna de mooie herfstkleuren van Kyôto gemist, maar gelukkig wist ik nog een foto te maken vanuit mijn raam.



Om het feest compleet te maken had ik de vrijdag erop, 11 december, een presentatie in een klas met verder alleen Japanners. Hij was niet zo lang dit keer gelukkig, maar toch is het wel weer spannend. Uiteindelijk ging het wel goed denk ik. En nu had ik eindelijk wat rust! Dezelfde avond hadden we een etentje van het geld opgebracht bij het november festival. Daarna ben ik met Anri, Penpen, Kayako en Shûhei nog naar karaoke gegaan!



De volgende dag ben ik hier de bergen in gegaan. Nu ja, de bergen, ze zijn niet zo groot. Er was nog een heel klein beetje kôyô (kleuring van de bladeren) over. We zouden eigenlijk naar Eiji gaan in Arashiyama maar dat was al te laat. Dus zijn we vlakbij de Yoshida schrijn wat gaan eten en drinken in één of ander beroemd koffie/eethuisje in de bergen.


Maandag 14 december ben ik met twee jongens van mijn sociologie-klas, Hashimoto en Ushio, op stap geweest. We gingen met de bus naar het noorden, de bergen in, en daar was een mooi gebied met mooie tempels enzo. Achteraf lekkere Tsukemen gegeten en daarna door naar college.




Zaterdag 19 december erop was het kerstdiner + feest. Het diner was in principe alleen voor mensen van het huis en eventueel een gast, en was redelijk formeel. Ik werd wederom gevraagd om de openingsspeech te doen en het diner te leiden als MC. Na het diner werd de lobby omgebouwd tot dansvloer, en toen kon het grote feest beginnen. Het viel dit keer wel mee qua opkomst vergeleken met de lente trouwens, maar toen waren er ook wel erg veel mensen (iets van 300). En het leuke was dat de Hofnar een uurtje ongeveer nadat het feest begon aankwam. Die heb ik opgehaald van het busstation en het werd een leuke avond. Vooral toen Hamid de Hofnar wakker maakte om te vragen of hij van Persische meisjes houdt (twee keer, één keer op de avond zelf terwijl de Hofnar in de bank aan het slapen was, en de ochtend erop weer). Topavond!





De ochtend erop was minder spannend, want toen hadden we grote schoonmaak. Ik liet de Hofnar maar uitslapen, want die was de dag ervoor rechtsreeks uit Tokyo en daarvoor Nederland gekomen, die was dus doodop. Tijdens de grote schoonmaak heb ik trouwens vooral met de huiskinderen Toshi, Yû-chan en Kei-chan gespeeld, maar aangezien de huismoeder denkt dat dit voor mij vermoeiend is en mij telkens bedankt voor het bezighouden van de kinderen, kon ik ermee wegkomen. Toen de Hofnar eenmaal wakker was hebben we een beetje gechilled. Ali G show gekeken, wat gegamed, een sentô gepakt en ’s avonds lekker wezen eten bij de locale vegetariër (die niet slecht is!). De dag erop ging ie alweer weg, maar hij komt na Nagasaki nog eens langs om wat langer te blijven!!


Het was inmiddels alweer bijna kerst, en ik zou die doorbrengen in Tokyo. Wat wil nou het geval, een huisgenoot had met bingo tickets voor Disney gewonnen, en ik mocht mee! Was superlachen. Van de zomer was ik al naar Land geweest, dit keer gingen we naar Disney Sea. Niet bepaald een typische kerst, maar wat wil je in Japan!



Ik ging al snel weer terug naar Kyoto. 2e kerstdag had ik namelijk een kerstfeest bij Cedric. Cedric en zijn vrouw Sei-chan waren er, en ook het tevens pas getrouwde stel Renato en Chie, en verder Yuki en Akiko, Eiji en Kasumi en..... Shige en ik! Tussen al die stelletjes hebben Shige en ik voor de avond maar een bondgenootschap gevormd, want wij kwamen toch allebei uit Nara. Het eten was echt suuuuuuperlekker, Sei-chan had gyôza gemaakt en Yuki had suuuuuuuuperlekkere chaashû gekocht bij één of andere Raamentent (waar de raamen niet zo bijzonder schijnt te zijn, maar het vlees (de chaashû) dus wel). Toen kwam Eiji nog binnen met een tas van de MOS burger gevuld met iets van 20 burgers en het feest was compleet. Opnieuw, niet echt een typisch kerstdiner, maar wel puur genieten. Het was trouwens heel gezellig, al ontstond er al snel een scheiding herengroep/vrouwengroep, de dames bleven aan tafel zitten en wij gingen bij de bank en de grote tv youtube ongein en southpark enzo kijken.


Dinsdag de 29e zou ik, vlak voordat ik naar Nara zou gaan, andere Yuki (die uit Leiden) opzoeken bij de tent van zijn moeder, waar ik vooral het eerste semester met Angel geregeld kwam. Ik had hem gevraagd om ook Haruna uit te nodigen, en hij liet me weten dat zij ook zo komen, en dat ze Natascha mee zou nemen (beide supertrouwe, toffe Banzai supporters!!! :D). Toen ik aankwam waren Mai-chan en Nozomi er ook, vrienden van Yuki die wel vaker meekomen. Mai-chan had ook weer een vriend, Lim meegenomen, wat een grappige gozer bleek te zijn. Toen zei Yuki ineens dat Haruna nog twee mensen uit Leiden mee zou nemen, maar hij wist niet wie. Dat was dus wel spannend voor mij, en toen ineens Renée en Lieke ook de izakaya binnenstapten was er een hoop ge”heeeeeey!!!”. Het was een hele gezellige avond, en ik heb weer eens met flinke korting walvis, paardensashimi, zeebaars en kogelvis kunnen eten en lekker bier gedronken.





De dag erop ging ik dus naar Nara, waar ik het meeste van dit geschreven heb. Ik heb er echt geen reet gedaan, behalve dan op mijn luie billen zitten en een beetje met okaasan praten, met Dai-chan spelen, tv kijken (ik heb geen tv in Kyoto), en ook een beetje kanji gedaan. Gisteren (maandag 4 januari) ben ik teruggekomen en heb ik Frandra en Lysanne uit Leiden ontmoet. Die hadden wat leuke spullen voor me meegenomen (jaarboek en tshirt!), en we hebben okonomiyaki gegeten waar helaas een irritante Amerikaan was, en daarna bij mij een film gekeken. Omdat ze van mij verplicht de Baron en prof. James moesten aanschouwen voor ze weggingen, hebben ze de laatste bus gemist. Sorry :(

En dat was het weer!

Lat0rz

dinsdag 10 november 2009

Herfst?


9 september tot 9 november


Eindelijk weer een post. De vorige keer had ik laten weten dat ik het enorm naar mijn zin had en een superzomervakantie had gehad. Het grote verschil met toen is dat de colleges weer begonnen zijn, en dat ik dus meer in een soort ritme zit in plaats van allerlei reisjes enzo maken. Een ander verschil is dat ik langzaam maar zeker ben gaan leven alsof ik hier al jaren leef. Vrienden die ik een paar maanden terug nog amper kende, lijken er nu altijd al te zijn geweest. Het lijkt nu de normaalste zaak van de wereld dat ik hier ben en mijn ding doe. Ik besef me ook dat dit niet zo is, en dat het niet voor eeuwig door zal blijven gaan. Ik probeer van ieder moment te genieten en zoveel mogelijk te leren.


De zomervakantie was nog lang niet voorbij de vorige keer. Mijn colleges zijn namelijk pas in oktober begonnen. Maar ik weet eigenlijk niet meer precies wat ik toen allemaal nog had gedaan, op een paar dingen na. Ik zal het sowieso proberen kort te houden dit keer, want anders komt er geen einde aan!


Midden en eind september stonden in het teken van het afscheid van een aantal huisgenoten en de komst van een hoop nieuwe. 6 september moest ik samen met Aika (die de plaats innam van Anri die nog niet terug was uit Tochigi) en een aantal anderen de interviews afnemen van de mensen die zich hadden aangemeld voor het volgende semester in ons huis. Ik mocht ook meebeslissen over wie er werden toegelaten. Op 12 september vierde Shige zijn verjaardag, was ook gezellig. Het was nog steeds erg warm in september, maar de grootste benauwde hitte van augustus was gelukkig voorbij.



18 en 19 september gingen we op kamp met de voetbalcircle. We hadden wat rent-a-cars gehuurd en zijn wezen reizen. Eerst door Nara, waar we stopten bij Sony highlands, en daarna door naar het prefectuur Mie, waar we in de bergen bij een rivier een huisje gehuurd hadden. Daar hebben we gebarbecued en gezellig wat gedronken. De volgende dag een beetje bij de rivier gezeten en gezwommen, en vervolgens terug naar Kyoto via de mooie route “Skyroad”, waar we een mooi uitzicht op het beroemde “Ise” schiereiland hadden bezocht. Het was weer een leuke gelegenheid om wat mensen van de circle beter te leren kennen.





Nadat we in Kyoto terugkwamen hadden we nog een borrel. In Japan betekent dit meestal ergens onbeperkt drinken voor een bepaalde tijd, bijvoorbeeld twee uur. Daarna had ik in mijn huis nog het afscheid van twee huisgenoten: Eiji en Cedric. Dit was niet een heel vervelend afscheid, aangezien beide in Kyoto blijven wonen. Eiji gaat samenwonen met zijn vriendin Kasumi, en Cedric was al in augustus getrouwd en had nu een mooi appartement gevonden om samen met Sei-chan, zijn vrouw, te gaan wonen. Toch was het voor mij iets wat ik niet kon missen, aangezien ik vooral met Eiji de afgelopen zomer enorm veel ben opgetrokken. Het werd een late maar gedenkwaardige avond. Amper geslapen want de ochtend erop heb ik Eiji geholpen met verhuizen.


In oktober begonnen de colleges dus weer, en dat was wel even wennen. De officiële huisactiviteiten begonnen ook weer, waarvan de eerste op zaterdag 10 oktober plaatsvond: het welkomstfeest voor de nieuwe huisgenoten. Ik heb samen met Madoka een toetje gemaakt, wat erg in de smaak viel gelukkig, en we hebben een soort presentatie moeten geven over ons huis, wat we allemaal doen enzo. Ik ben dus vice-voorzitter voor het nieuwe semester (Anri is voorzitter), en dat betekent dat ik wat meer moet doen bij het organiseren van activiteiten als deze.







Maandag 12 oktober was een vrije dag, dus dat was een goede gelegenheid om Eiji’s verjaardag te vieren. Gelijk een mooie gelegenheid om zijn nieuwe appartement te zien. Ik was er al geweest met verhuizen, maar toen was het nog leeg. Gebarbecued bij de rivier, en hij had allerlei soorten bier gekocht (waaronder Belgisch en Nederlands!). Het was superlekker weer, dus een geslaagde dag.




Verder is Milan in oktober op bezoek geweest. Milan ken ik nog van de basisschool, en hij wilde al een tijdje naar Japan komen. Leuk dat het er nu eindelijk van gekomen was. Hij heeft een leuke tijd gehad in Japan, maar deed erg moeilijk over het eten. Voor zijn doen viel het blijkbaar nog erg mee, dus ik kan niet klagen. Hij had nog een vriend meegenomen, Abdullah, en we hebben wat door Kyoto rondgefietst en ik heb ze naar een huisetentje meegenomen.


Voetballen doe ik nu ook af en toe met mijn huisgenoten (naast de circle). Dat is uiteraard een stuk minder serieus, we spelen dan tegen andere groepen studenten, maar ook erg leuk. De sportieve huisgenoten zijn Yuki, Eiji, Shige, Marco, Cedric en Kusama.


Vrijdag 30 oktober had Marco zijn afscheidsfeest en twee dagen later een etentje in een kleinere groep. Ik heb al een paar keer genoemd dat er wat huisgenoten uit Japan vertrokken, maar dit was voor het eerst dat het een enorm goede vriend betrof. Gelukkig heb ik wel goed afscheid kunnen nemen, en omdat hij voorlopig in Parijs is denk ik dat ik hem nog wel ga zien!






Verder ben ik druk met studeren (kanji en de Japanese Proficiency Test) en ik heb de afgelopen twee weken twee presentaties gehad van de drie die ik dit semester moet doen. Het meeste zit er dus gelukkig al op. De eerste presentatie was bovendien in het Japans, in een klas met verder voornamelijk Japanners, en uiteindelijk was ik bijna een uur aan het woord. Gelukkig was de professor wel erg tevreden, wat me enorm stimuleert! Ik begin voor het eerst echt te merken dat mijn Japans wat vooruit gaat, en dat werd tijd (los van het lezen, daar heb ik het meeste vooruitgang in geboekt en dat merkte ik al veel eerder).


Wat echt enorm bizar is, is het lekkere weer. Het was eigenlijk de hele maand oktober lekker weer en zonnig, en nadat ik vorige week dacht dat het koud begon te worden was het de afgelopen dagen weer gewoon zonnig en lekker en in de 20. Een Japanse herfst is echt heerlijk!


Momenteel ben ik net een dagje terug van de trip van ons huis. Dit was opnieuw naar Sony (in Nara), waar ik vorige maand al met mijn circle geweest was. Niet geheel toeval, want reisleider Shige had mij om advies gevraagd bij het kiezen van een geschikte locatie. De trip was erg leuk om mijn nieuwe huisgenoten beter te leren kennen, maar ik heb natuurlijk ook veel gehangen met Shige en Eiji. Shige, mijn buurman, komt ook uit Nara en thuis hang ik veel met hem. Filmpje kijken, ergens gaan eten, dat soort dingen!