maandag 18 januari 2010

November tot januari

Zo, een gelukkig nieuwjaar allemaal! Ik zit hier nu heerlijk een paar daagjes bij mijn gastfamilie in Nara bij te komen. Dat was ook wel weer tijd, het is alweer een poos geleden dat ik hier ben geweest. Kwam vooral doordat ik vanaf oktober gewoon weer college had, en de weekends waren vaak gevuld met huisactiviteiten. Een terugblikje van de afgelopen twee maanden, voor zover ik het nog weet!


14 november hadden we het Thanksgiving feest. Dit was eigenlijk niet echt een feest, maar meer een soort receptie waar allerlei hoge pieten van de locale overheid, mensen van het huiscommitée en andere notabelen werden uitgenodigd om ze te bedanken voor hun steun. Zo verzorgt bijvoorbeeld “The Lion’s Club” ieder semester een reisje voor ons. Vorig semester was dat lake Biwa, en begin november dus Nara. Wegens de redelijk formele toon wordt iedereen in principe verwacht in pak te komen, maar ik had al mijn formele kleren achtergelaten in Nederland! Ik had gelukkig van allerlei mensen delen kunnen lenen, waardoor ik uiteindelijk toch nog in pak kon verschijnen. Dat was maar goed ook, want ik moest één van de belangrijkste onderdelen van de avond verzorgen: een tweetalige introductie van ons huis. Dat ging uiteindelijk wel redelijk goed, en het eten was ook erg lekker. En de avond kon uiteraard niet compleet zijn zonder iets minder formeel feestje op het eind, waar ik (!) de muziek verzorgde.





Vrijdag 20 november erop begon de drukste huisactiviteit van het jaar: het jaarlijkse festival van de universiteit, waar wij als huis ook aan meededen. De komende 5 dagen zouden wij een eigen plekje hebben op het sportterrein van de Yoshida Campus, en daar zouden we eten maken en verkopen. Via een ingewikkeld systeem waar de plekken verdeeld werden, hadden we één van de beste plekjes gekregen. Ons menu bestond uit Nassi Goreng (Indonesië), Toppoki (Korea), Green Curry (Cambodja), Mulled Wine (Duitsland), Carrot Cake (Duitsland), Chocolademousse (Portugal?) en Chai (India). In principe hoefde iedereen van ons huis maar twee shifts te draaien (1 dag), maar omdat ik één van de eindverantwoordelijken was, bleek ik vrijwel constant bezig met regelen. Op sommige momenten verkochten we zo goed dat we razendsnel uitverkocht waren, dan moesten er in ons huis weer wat mensen gaan koken en er moest voor gezorgd worden dat de spullen aankwamen, nieuwe ingrediënten gekocht worden etc. Eigenlijk moest ik andere dingen doen, zoals bijbaantje, papers en tentamens leren, maar dat kwam er gewoon niet van. Ik heb mezelf hierdoor wel enkele all-nighters bezorgd... Maar het was een ontzettend toffe ervaring! De hele universiteit was omgetoverd in een soort kermis, en het was leuk om er zelf een aandeel in te hebben. Zeker wat betreft het voedsel had onze stek denk ik wel wat speciaals te bieden, vergeleken met de vele yakisoba, fried chicken en patat. Achteraf was ik ontzettend moe, maar we hadden met ons huis wel iets van 1000 euro winst gemaakt! We gaan dit gebruiken voor een leuk etentje, en met het geld dat we over hebben gaan we nog iets kopen in het huis waar iedereen iets aan heeft ofzo.




Na het November Festival moest ik als een gek aan de nieuwste Kenshin werken, want ik liep achter doordat ik op het festival vrijwel onaanhoudelijk aanwezig was, wat ik niet van plan was maar door omstandigheden soms niet anders kon. Goed, Kenshin kostte me een allnighter, en de vrijdagochtend dat ik klaar was zou ik op dezelfde ochtend een uitstapje hebben naar een basisschool in de buurt. Dit in verband met een vak dat ik volg over de sociologie van onderwijs in Japan. Ik wist dat mijn vrienden van de huisfamilie, Toshi en Yuuma (9 en 7 jaar, Keichan (6) zit nog op de kleuterschool) daar aanwezig zouden zijn, maar de klas van Toshi (groep 3-3) werd uiteindelijk gecancelled wegens zwijnengriep. Op mijn eigen verzoek kwam ik in groep 1-1, waar Yuu-chan zich bevond. Het was een hele grappige ervaring. Ik ben een aantal keer gekanchô’d, voor wie weet wat dat is. Hoogtepunt was toen gedacht werd dat ik de vader was van Yuuchan. Ik was trouwens niet de enige “observer” in de klas; 2 Japanse en 1 Chinees meisje uit mijn klas waren er ook bij. Het was er niet toegestaan foto’s te nemen helaas!


Dezelfde dag was er ook weer een Common Meal (daar zat ik echt bij als een zombie wegens vermoeidheid), en de dag erop hadden we Sportdag in het huis. Was allemaal wel weer gezellig, ik won het tafeltenniskampioenschap (maar vooral omdat Yuuki en Eiji nog sliepen, en Cedric er ook niet was). Diezelfde avond ook nog uit eten geweest, karaoke gedaan en film gekeken!!

Inmiddels was het alweer december, en vrijdag 4 december was de laatste common meal van het jaar. Er wordt me tegenwoordig trouwens vaker gevraagd om Borat na te doen, dan dat ik het uit mezelf doe. Een klasgenoot van Anri die komend jaar in Utrecht zal studeren kwam langs om met mij over Nederland te praten. Omdat ik de eerste Nederlander was die hij zou spreken moest ik doen alsof ik Borat was, en zeggen dat alle Nederlanders zo zijn (Anri wilde hem laten schrikken). Goed, dit deed ik dan wel, maar toen me na 20 minuten ineens gezegd werd dat ik wel kon stoppen vond ik het moeilijk om ineens te veranderen. Dus ben ik nog een tijdje doorgegaan. Na de maaltijd kwamen trouwens nog een aantal vrienden van vrienden, en die maakten nogal wat lawaai buiten. Dit resulteerde in een conflictje, waar ik achteraf lang nog over heb moeten napraten. Kwam niet echt goed uit want ik wilde vroeg gaan slapen wegens de belangrijke NNS test.


Die test was dus supermoeilijk, vooral door mijn slaaptekort. Het begin ging steeds wel, maar ik kon simpelweg niet lang genoeg mijn concentratie opbrengen. Ik heb de toets ook gewoon onderschat hoor, ik dacht dat ik het wel even tussen Kenshin, papers en huisactiviteiten door kon doen. Gemiste kans, want de locatie voor de toets was echt om de hoek. Er van uitgaande dat ik het net niet gehaald heb (een 7 is vereist om te slagen), moet ik de volgende keer naar Duitsland. En de stress en slapeloosheid hield maar niet op, want precies de dag hierna had ik weer twee nieuwe deadlines, waaronder een paper van rond de tien pagina’s waar ik nog aan moest beginnen. Was een drukke tijd! Hierdoor heb ik bijna de mooie herfstkleuren van Kyôto gemist, maar gelukkig wist ik nog een foto te maken vanuit mijn raam.



Om het feest compleet te maken had ik de vrijdag erop, 11 december, een presentatie in een klas met verder alleen Japanners. Hij was niet zo lang dit keer gelukkig, maar toch is het wel weer spannend. Uiteindelijk ging het wel goed denk ik. En nu had ik eindelijk wat rust! Dezelfde avond hadden we een etentje van het geld opgebracht bij het november festival. Daarna ben ik met Anri, Penpen, Kayako en Shûhei nog naar karaoke gegaan!



De volgende dag ben ik hier de bergen in gegaan. Nu ja, de bergen, ze zijn niet zo groot. Er was nog een heel klein beetje kôyô (kleuring van de bladeren) over. We zouden eigenlijk naar Eiji gaan in Arashiyama maar dat was al te laat. Dus zijn we vlakbij de Yoshida schrijn wat gaan eten en drinken in één of ander beroemd koffie/eethuisje in de bergen.


Maandag 14 december ben ik met twee jongens van mijn sociologie-klas, Hashimoto en Ushio, op stap geweest. We gingen met de bus naar het noorden, de bergen in, en daar was een mooi gebied met mooie tempels enzo. Achteraf lekkere Tsukemen gegeten en daarna door naar college.




Zaterdag 19 december erop was het kerstdiner + feest. Het diner was in principe alleen voor mensen van het huis en eventueel een gast, en was redelijk formeel. Ik werd wederom gevraagd om de openingsspeech te doen en het diner te leiden als MC. Na het diner werd de lobby omgebouwd tot dansvloer, en toen kon het grote feest beginnen. Het viel dit keer wel mee qua opkomst vergeleken met de lente trouwens, maar toen waren er ook wel erg veel mensen (iets van 300). En het leuke was dat de Hofnar een uurtje ongeveer nadat het feest begon aankwam. Die heb ik opgehaald van het busstation en het werd een leuke avond. Vooral toen Hamid de Hofnar wakker maakte om te vragen of hij van Persische meisjes houdt (twee keer, één keer op de avond zelf terwijl de Hofnar in de bank aan het slapen was, en de ochtend erop weer). Topavond!





De ochtend erop was minder spannend, want toen hadden we grote schoonmaak. Ik liet de Hofnar maar uitslapen, want die was de dag ervoor rechtsreeks uit Tokyo en daarvoor Nederland gekomen, die was dus doodop. Tijdens de grote schoonmaak heb ik trouwens vooral met de huiskinderen Toshi, Yû-chan en Kei-chan gespeeld, maar aangezien de huismoeder denkt dat dit voor mij vermoeiend is en mij telkens bedankt voor het bezighouden van de kinderen, kon ik ermee wegkomen. Toen de Hofnar eenmaal wakker was hebben we een beetje gechilled. Ali G show gekeken, wat gegamed, een sentô gepakt en ’s avonds lekker wezen eten bij de locale vegetariër (die niet slecht is!). De dag erop ging ie alweer weg, maar hij komt na Nagasaki nog eens langs om wat langer te blijven!!


Het was inmiddels alweer bijna kerst, en ik zou die doorbrengen in Tokyo. Wat wil nou het geval, een huisgenoot had met bingo tickets voor Disney gewonnen, en ik mocht mee! Was superlachen. Van de zomer was ik al naar Land geweest, dit keer gingen we naar Disney Sea. Niet bepaald een typische kerst, maar wat wil je in Japan!



Ik ging al snel weer terug naar Kyoto. 2e kerstdag had ik namelijk een kerstfeest bij Cedric. Cedric en zijn vrouw Sei-chan waren er, en ook het tevens pas getrouwde stel Renato en Chie, en verder Yuki en Akiko, Eiji en Kasumi en..... Shige en ik! Tussen al die stelletjes hebben Shige en ik voor de avond maar een bondgenootschap gevormd, want wij kwamen toch allebei uit Nara. Het eten was echt suuuuuuperlekker, Sei-chan had gyôza gemaakt en Yuki had suuuuuuuuperlekkere chaashû gekocht bij één of andere Raamentent (waar de raamen niet zo bijzonder schijnt te zijn, maar het vlees (de chaashû) dus wel). Toen kwam Eiji nog binnen met een tas van de MOS burger gevuld met iets van 20 burgers en het feest was compleet. Opnieuw, niet echt een typisch kerstdiner, maar wel puur genieten. Het was trouwens heel gezellig, al ontstond er al snel een scheiding herengroep/vrouwengroep, de dames bleven aan tafel zitten en wij gingen bij de bank en de grote tv youtube ongein en southpark enzo kijken.


Dinsdag de 29e zou ik, vlak voordat ik naar Nara zou gaan, andere Yuki (die uit Leiden) opzoeken bij de tent van zijn moeder, waar ik vooral het eerste semester met Angel geregeld kwam. Ik had hem gevraagd om ook Haruna uit te nodigen, en hij liet me weten dat zij ook zo komen, en dat ze Natascha mee zou nemen (beide supertrouwe, toffe Banzai supporters!!! :D). Toen ik aankwam waren Mai-chan en Nozomi er ook, vrienden van Yuki die wel vaker meekomen. Mai-chan had ook weer een vriend, Lim meegenomen, wat een grappige gozer bleek te zijn. Toen zei Yuki ineens dat Haruna nog twee mensen uit Leiden mee zou nemen, maar hij wist niet wie. Dat was dus wel spannend voor mij, en toen ineens Renée en Lieke ook de izakaya binnenstapten was er een hoop ge”heeeeeey!!!”. Het was een hele gezellige avond, en ik heb weer eens met flinke korting walvis, paardensashimi, zeebaars en kogelvis kunnen eten en lekker bier gedronken.





De dag erop ging ik dus naar Nara, waar ik het meeste van dit geschreven heb. Ik heb er echt geen reet gedaan, behalve dan op mijn luie billen zitten en een beetje met okaasan praten, met Dai-chan spelen, tv kijken (ik heb geen tv in Kyoto), en ook een beetje kanji gedaan. Gisteren (maandag 4 januari) ben ik teruggekomen en heb ik Frandra en Lysanne uit Leiden ontmoet. Die hadden wat leuke spullen voor me meegenomen (jaarboek en tshirt!), en we hebben okonomiyaki gegeten waar helaas een irritante Amerikaan was, en daarna bij mij een film gekeken. Omdat ze van mij verplicht de Baron en prof. James moesten aanschouwen voor ze weggingen, hebben ze de laatste bus gemist. Sorry :(

En dat was het weer!

Lat0rz

2 opmerkingen: